Waarom wil ik naar the Passion, waarom wil ik meelopen in de processie die het kruis door Rotterdam naar het Willemsplein brengt.
Doet het afbreuk aan het lijdensverhaal als het in een moderne context geplaatst wordt? Verliest het aan zeggingskracht als er bekende Nederlandse popsongs in verwerkt worden? Gezongen door musicalsterren en een smartlapvertolker…….
Ik geef toe dat ik ook even moest slikken toen ik hoorde dat Danny de Munk Jezus zou uitbeelden en Frans Bauer Petrus. Danny de Munk, die toegaf in eerste instantie niets van het verhaal te weten en zich door zijn vrouw op de hoogte had laten stellen en Frans Bauer, die ik niet associeer met inhoudsvolle liederen.
Maar toch, het prikkelt me. Vorig jaar heb ik The Passion op tv gezien toen het in Gouda werd opgevoerd en het deed me toen wel wat, dus nu The Passion in Rotterdam wordt uitgevoerd wil ik er eigenlijk wel bij zijn.
Gelukkig denkt een aantal mensen uit Open Hof er net zo over en we geven ons op als groep om mee te lopen met de processie
Donderdagavond 5 april verzamelen we ons bij het WTC. Een toch wel grote massa mensen wacht vanaf 19.30 in de koopgoot op de start van de processie om 20.30. Om ons heen zien we jong en oud. Veel mensen met een christelijke achtergrond. Ieder met zijn eigen reden om mee te lopen.
Er worden Opwekkingsliederen gezongen, zelf zetten we een Taizélied in.
Het is vreemd, maar je voelt de spanning opbouwen. Om 20.30 zet onder luid applaus de stoet zich in beweging. Vooraan wordt het verlichte kruis langzaam de trap op getild. Voetje voor voetje tillen de kruisdragers het 300kg zware kruis de Koopgoot uit. Wij volgen vlak daarna.
De mensenmenigte komt op gang. Vreemd om in een processie door Rotterdam te lopen, toch raakt het me. Het kruis volgen, Jezus’ opoffering voor ons aanvaarden en daar ook naar leven. Omzien naar elkaar, oog hebben voor je naaste, het heeft allemaal met elkaar te maken.
In het donker is het verlichte kruis een baken. We volgen de weg die langs het Plein 1940 loopt, langs het beeld van Zadkine. Inmiddels zijn we weer gestart met het zingen van Taizéliederen en om ons heen horen we veel mensen met ons mee zingen. We lopen over de Schiedamsedijk als in een cocon van rust. Ieder bezig met zijn of haar gevoelens of gedachten. Het autoverkeer stokt om de processie te laten passeren, automobilisten stappen uit.
Het Willemsplein nadert, we horen het geluid van de muziek op ons afkomen. Tijdens het verhaal komen het kruis en Jezus tegelijkertijd aan op het plein, dan zal de kruisiging plaatsvinden. Als wij de beeldschermen te zien krijgen, is Pilatus bezig met zijn toespraak. Het plein staat vol mensen, maar het is muisstil als hij de vreselijke marteldood beschrijft die Jezus zal sterven.
Wanneer daarna Berget Lewis als Maria hoor zingen: “Als de liefde niet bestond” krijg ik kippenvel.
Overweldigend, een ander woord is er niet voor.
De apotheose komt er aan, Danny de Munk zingt als de opgestane Jezus vanaf de pyloon van de Erasmusbrug: “Afscheid nemen bestaat niet”.
Dat lied, in deze context gezongen, raakt me heel diep.
Thuisgekomen bekijken we de opgenomen tv-uitzending. Het beeld wordt compleet, het deel van het verhaal wat we niet gezien hebben, die andere liederen die te horen zijn geweest, het is echt een ontroerend geheel. Het komt bij mensen binnen. Ook als je niet gelooft wordt je geraakt door het verhaal . Het eeuwenoude verhaal wat, juist omdat het in een eigentijdse jas gestoken is, bij heel veel mensen een diepe indruk achterlaat. Ik ben heel blij dat ik met niet heb laten afschrikken door een musicalster en een smartlappenzanger. Deze ervaring had ik niet willen missen.
Nienke Timmers
Afscheid nemen bestaat niet
Ik ga wel weg maar verlaat je niet
Lief, je moet me geloven
Al doet het pijn…
Ik wil dat je me los laat
En dat je morgen weer verder gaat
Maar als je eenzaam of bang bent
Zal ik er zijn..
Fotoreportage: