Op zaterdag 8 juni vertrok met het mooiste fietsweer van de wereld de groep basiscatechisanten richting Delft. Agnes, Hugo, Judith, Marissa en Tomas zochten vrolijk aan de hand van een fotocollage hun weg naar camping Delflandhoeve aan de Schieweg onder Delft. Jeugdouderling Nienke Timmers en dominee Guus en moeder Edith van Dam gingen mee. De laatste had de route al ‘voorgereden’ en met haar toestel ‘voorgeschoten’, zodat wij de nodige herkenningspunten en pijlen op papier mee hadden. Ook een idyllische picknickplaats was aangegeven. Meer volwassen handen waren al voor ons in de weer geweest: met het vervoer van de bagage en bij aankomst op de camping stond de grote eet- en slaaptent ons al uitnodigend op te wachten! Op een schitterend terreintje aan het water, waar een kleurig rijtje kano’s naar ons lag te knipogen. Maar eerst lunchten we af en ik deelde een eigen collage uit: van liedjes uit het nieuwe Liedboek. Bij de ondertitel: ‘zingen en bidden in huis en kerk’ zou gerust ook de camping kunnen staan. Neem bijvoorbeeld het liedje: ‘Zittend in het gras’ (988).
Om 2 uur begon het water te roepen. In luchtige kledij namen wij plaats voor de afzet: zes personen in eenpersoons kano’s en twee van ons (Nienke en ik), die in een groter Canadees model belandden. Een spectaculaire route van tweeënhalf uur door de omringende kreken lag voor ons. Stuurman/vrouwskunst was niet bij iedereen het sterkste punt, zodat ook een uitvoerige en hilarische kennismaking met de vele rietkragen automatisch onderdeel van het programma werd. Maar dat riet leverde ook de buit van een drietal gave ballen op, waar later nog lekker mee gevoetbald kon worden. Tussen de bedrijven door probeerden wij hard door te roeien, maar Nienke en ik zagen kans om toch een half uur te laat binnen te komen. Wij bereidden en aten daarna een heerlijke maaltijd: een combinatie van fast food en hoogculinaire salades. Later bij het kampvuur lieten zoete spekkies op een prikstok zich heerlijk roosteren en vonden gretig aftrek. Voordeel is ook dat het spul je erg fotogeniek maakt.
De gevolgen van mijn roeilust voelde ik ’s nachts: mijn rechter hand liet mij bonzend weten dat ik te ver was gegaan. Gelukkig wist ik, hevig verlangend naar een pijnstiller, Nienke ook in het donker te vinden. Zo kon ik alsnog de slaap vatten zonder het als de kikvors tussen Delft en Overschie (van het bekende lied) op een luid wenen te hoeven zetten.
Wij hadden een heel geslaagd kampeerweekend!
Guus Koelman
Bekijk hier de foto’s: