‘I HAVE A DREAM’
Een heel bekende uitspraak van dominee Martin Luther King, zoals u/jullie weet.
Mag ik jullie onder dit opschrift laten mee dromen over de tijd die lijkt te gaan komen
nu de regels rond het corona virus van regeringswege versoepeld worden?
DROOM: ‘DIENST TE VELDE’?
Korte tijd geleden heb ik tijdens de wekelijkse vergadering en uitwisseling met de Rotterdamse collega’s voorgesteld om zodra de situatie het toelaat ‘Diensten te Velde’ te gaan houden. Dat is een beproefd en geslaagd concept van de Geestelijke Verzorging in het leger.
Nu de kerk gevraagd wordt om -evenals andere organisaties- zich voor te bereiden op de periode van versoepeling na de zogenaamde ‘intelligente lockdown’ en deze versoepeling inmiddels stapje voor stapje gaande is maakt dit heel wat los. In de politiek: premier Mark Rutte in debat met SGP – leider Kees van der Staaij over de royale mogelijkheden voor commerciële activiteiten tegenover de veel strengere regels voor kerken en kerkdiensten.
In de kerk: de PKN heeft inmiddels richtlijnen gegeven met het oog op de versoepeling van de regels, waarbij met nadruk wordt gesteld dat het op maat gesneden dient te worden van de plaatselijke kerkelijke situatie. Het is een richtlijn, geen voorschrift. Ook dat heeft inmiddels het nodige losgemaakt. Vanuit allerlei gezichtspunten wordt erover gesproken en ernaar gekeken.
En zo wordt er gekeken naar de grootte van een kerkgebouw en haar mogelijkheden, of de hygiëne maatregelen voldoende kunnen worden nagekomen, of het gebouw voldoende ‘gelucht’ kan worden, wordt het zingen ontraden gezien het grote risico van besmetting, wordt er gestudeerd op het maximum aantal en hoe je dat het beste kunt ‘aanvliegen’, wordt de inventaris en de bemensing van dienend personeel bekeken en of een ieder recht wordt gedaan waar het de mogelijkheden tot kerkgang aangaat, met inachtneming van een zogenaamde 1,5 meter afstand tussen iedereen.
Kortom, er is een scala van moeilijkheden die overwonnen dienen te worden eer we bij een soort van ‘oude situatie’ belanden waar het gemeentelijk leven mee wordt gediend.
In dat kader kwam bij mij het idee op dat de zogenaamde ‘1,5 kerkdienst’ op veel plekken en plaatsen het best te realiseren is in de openlucht. Dit zou goed en helemaal volgens de regels te organiseren zijn voor grote groepen mensen, zelfs voor alle kerkgangers van voorheen.
De afstand/nabijheid tot elkaar kan gegarandeerd worden én de afstand/nabijheid tussen voorganger en de mensen die aanwezig zijn. Tegelijk is er de gemeenschapsvorming,die nu zo node gemist wordt en waar we zo naar verlangen. Uiteraard vraagt dit verdere doordenking en onderzoek op haalbaarheid. Wat overdraagbaarheid van het virus betreft, het RIVM geeft aan dat slechts één geval bekend is van besmetting in open lucht, hetgeen onderzocht wordt momenteel, en dat open lucht daarom voorkeur heeft boven een gebouw.
Plaatsen die hiervoor geschikt zouden zijn zijn er vele.
In de natuur, maar ook op grote parkeerterreinen of andere open plekken in de wijk, het dorp of de stad. In Ommoord wellicht het ‘Ommoordse veld’.
Krijgsmachtpredikanten zijn van oudsher gewend om op ‘gekke plekken’ en in ‘uitzonderlijke situaties’ hun diensten te houden en hebben daar heel wat vindingrijkheid in ontwikkeld en creativiteit aan de dag gelegd. Zo maakten zij bijvoorbeeld wel een kruis van munitiekistjes en een liturgische tafel op kratten in de open lucht en zo meer. Mij bracht het op het idee om in alle voorlopigheid (veilige) ‘diensten te velde’ te houden en zo voor te sorteren op een voorlopig nieuwe praktijk, die zich lijkt te gaan ontwikkelen in Nederland. Het is proberen te denken in mogelijkheden, zoals ik dat zelf in een eerdere fase van mijn leven binnen de krijgsmacht geleerd heb. Telkens ervaar ik weer als een sterk gemis het fysiek ontbreken van onze geloofsgemeenschap, uw , jouw aanwezigheid. De vraag, die bij mij ‘voorzit’ is: hoe kan dat binnen alle beperkingen die we kennen toch gestalte krijgen?
Onze classispredikant ds. Gerrit van Meijeren heeft het idee, dat ik lanceerde, inmiddels doorgestuurd naar het moderamen van de kerk als een interessante gedachte.
Onlangs sprak ik enkele gemeenteleden en hadden we het over bovengenoemd idee. Meteen werd mij gewezen op een mogelijk geschikte locatie en vond de geopperde gedachte een enthousiast onthaal. Deze gemeenteleden stimuleerden mij tot het schrijven van dit stukje.
Ik zou me kunnen voorstellen, lieve mensen, dat u/jullie positief willen meedenken en meedromen in het proces dat nu gaande is, waarbij nagedacht wordt over onze diensten/vieringen ten einde tot een goede, juiste afweging en beslissing te komen als gemeente en kerkenraad, waarbij een veilig klimaat voor iedereen het beoogde doel is.
WIE WIL MET ME MEE DROMEN?
Hartelijke groet voor een ieder!
Wim in ‘t Hout