Na 6 x 7 jaren.
In augustus 1982 was ik zo gelukkig te mogen aantreden als cantor-organist in Open Hof. Na een klein jaar stond er een voor de kerkmuziek gemotiveerde cantorij. Ook het direct al in november ’82 door mij opgerichte jongerenkoor OJKO en de al bestaande Kindercantorij kwamen tot bloei.
Wat een mooie tijden kwamen er. Ik haal er één jaar uit: 1995. De zo lang bepleite verbetering van de akoestiek kwam er. Een NCRV-docu over mij en onze muzikaal veelzijdige en eigentijdse Open Hof op TV. Naast nieuwe kerkmuziek voor piano kwam Alle Geluk uit: een compleet ‘ordinarium’ dat ik componeerde, al gauw door sommigen ‘De mis van Willem’ genoemd. Echt om met kleine en grote koorleden en met u allen te zingen en zo samen onze God gewicht te geven: ‘Ere Wie ere toekomt…’
Mijn eerste Rotterdam Marathon, en in november onze verhuizing naar de Bosbes, waar je de zon vanuit je slaapkamer ziet ondergaan (een eis van Lenie om naar Ommoord te komen 😊). Alles in 1995 – geholpen en gedragen door velen van u.
Na 3 x 7 jaar mocht ik er in 2003 een sabbatsjaar tussenuit, met de garantie dat ik terug mocht komen als ik mijn vervanging zelf regelde. Onbetaald verlof dus, maar de PKN betaalde wél mijn pensioenpremie door! En in de RK viering werd de opbrengst van de collecte voor mij door penningmeester Henk van der Wielen verdubbeld!
Veertien drukke jaren met heel veel koordirectie volgden. OJKO en In de Wolken koor werden samen Koor Hemelsbreed. Ook Woerdens Kamerkoor, Sootjevisch en Toonkunstkoor Schiedam inspireerden en betaalden mij. Wat een weelde om zo van alle goede muziek te mogen leven.
De nieuwe Open Hof kwam er. Onze zoons Lindert en Jobjan haalden hun Master-diploma. En met de nationale Stichting Nieuwe Kerkmuziek mocht ik in 2017 een cd met eigen composities produceren. Voorzitter Dirk Zwart hield een praatje waarin de Open Hof – gemeenschap veel complimenten kreeg als vruchtbare broedplaats.
Na 2 x 7 jaar kwam het bijbelse sabbatsgebod weer naar boven en ging ik er van februari tot en met augustus 2018 tussenuit. Schaatsen en muziek in Oostenrijk, fietsen naar Bach en Berlijn en zeilen naar de Azoren.
In de zomer van 2018 zei ik als iemand mij vroeg naar mijn plannen: ‘Eerst maar weer eens zeven jaar, dan zie ik wel weer’. Van de drie koren buiten Open Hof nam ik afscheid, het werd wel wat rustiger. Al gold dat niet voor de Corona-jaren: wát een inzet werd er toen gevraagd. Mijn 0,25 fte op papier, waar ik me al nooit van bewust was, liep op tot een vrijwel volledige inzet voor Open Hof. Van harte geleverd, en mede resulterend in de ‘troost-cd’ ‘Ik sla mijn ogen op’, die de Kerkenraad in september 2020 bij alle 850 door Corona aan huis gebonden gemeenteleden bezorgde.
Verleidingen om elders te solliciteren trotseerde ik: eerst mijn 40-jarig jubileum in Open Hof vieren! En dat kwam er, geweldig mooi, in augustus en november 2022.
Met wéér een cd voor alle gemeenteleden: ‘Kind ons geboren’, een Kerst-cd.
De AOW-leeftijd kwam dichterbij: oktober 2023. Mijn ‘7 jaren’ waren nog niet voorbij, maar de Noordrand-kerkrentmeesters waren onverbiddelijk: geen AOW-ers meer in dienst. Ook niet als je al anderhalf jaar onbetaald verlof hebt gehad, blijkbaar.
De beoogde opvolger bleek ook na intens zoeken niet te bestaan. Natuurlijk kon ik de koren en de concertpraktijk niet in de steek laten. En speelde maar wát graag zoveel diensten als de Kerkenraad wilde. Mijn roepingsgevoel is nog lang niet op.
Nu er weer een nieuwe periode van hopelijk zeker nog wel 7 jaar in aantocht is, gooien we het roer dus tóch om. Eerst kwam het plan van zoon Jobjan en zijn partner Marieke om met onze kleinzoon Isaak uit Amsterdam naar het oosten van het land te verhuizen. Dicht bij hen wonen, je kleinkind kunnen zien opgroeien, dat trekt.
Toen zagen we op de PKN-website een oproep vanuit het dorp Almen. Zij zochten daar een nieuwe cantor-organist. In maart gingen wij er een weekendje naar toe, ik mocht er op zaterdagmiddag de vleugel en het orgel bespelen in gezelschap van de vertrekkende oude cantor-organist Arend Klein Hulze. We gingen ook naar de zondagmorgendienst en spraken tijdens de nazit diverse mensen die mij met klem vroegen om toch asjeblieft te komen.
Die roep hebben we niet kunnen weerstaan en nu heb ik, na nog een gesprek met een commissie van 7 mensen, daar een nieuwe aanstelling met ingang van 1 juli.
We hebben inmiddels ook een huis gekocht, in Warnsveld. Dicht bij station Zutphen en 7 fietskilometers door het mooie landschap naar Almen. We gaan van ‘de oever van de Rotte’ naar de oevers van de Berkel en de Ijssel.
Op zondagavond 28 september wil ik een afscheidsconcert met de aan Open Hof verbonden koren geven. Heel graag ook mét de leden van de huidige cantorij en Koor Hemelsbreed. Met Koor Hemelsbreed zijn we weer gevraagd om op diverse manieren aan het Inspiratiefestival half oktober mee te werken. Wellicht een afscheid op Terschelling dus! Met de concerten van de StOHM ga ik graag nog tot het eind van dit jaar door, tenzij zich toch ineens een echte opvolger aandient die deze overneemt.
De cantorij in Almen ziet me graag komen, maar ik zal onze koren enorm gaan missen, de Kindercantorij misschien wel het allermeest. Ik hoop van harte dat er voor zowel het Seniorenkoor als de jeugd goede opvolgers komen. En dat er mooie kerkmuzikale koorprojecten en swingende vieringen mogelijk blijven in de toekomst. Open Hof als gebouw alleen al is het dubbel en dwars waard. En nog meer u als de mensen daar, die met elkaar zo’n mooie veelkleurige afspiegeling van Gods Koninkrijk kunnen zijn.
Willem Blonk