Aldus een bewoner van de Hooghe Hess , die dinsdag 10 juli de drukte rondom Open Hof vanaf het balkon gadeslaat. Tientallen jonge mensen, meisjes en jongens, begroeten elkaar en gaan in groepjes het kerkgebouw in. Gekleed in hun beste kleren ,de een met een witte roos, een ander met een zonnebloem. Zo nu en dan een oudere en soms een ouderpaar met kinderen en steeds maar weer jongens en meisjes van rond de twintig in een onafzienbare rij.
Even na enen arriveert een witte auto, gevolgd door een achttal personenauto’s, met zwart- witte vlaggetjes. Tijdens de eerste regenbui van de dag wordt een witte kist via de zijingang aan de parkeerplaats naar binnen gedragen door jonge mannen. Familieleden en vrienden volgen als de kist tijdens trombonespel de kerkzaal binnen gaat. Het afscheid van Ilja Bikri is begonnen.
Vader Hans en moeder Stella heten de meer dan vijfhonderd aanwezigen welkom en 23 kaarsen, voor elk levensjaar één, worden met het licht van de Paaskaars aangestoken en rondom de geopende kist geplaatst. Oma Ineke vertelt over de baby Ilja en zusje Lone over haar grote broer en buurman Robbert speelt mooi op zijn gitaar.
Er zijn andere sprekers, waaronder Chris, Carli en Jamai van de basketbal club, zorgvuldig wordt, als afscheid, een clubshirt op de geopende kist gedrapeerd.
Nog meer sprekers: vriendinnen, vrienden, collega’s. Gerrit spreekt over de vakanties en Fred over het pleinfeest.
Vader Hans zingt nog één maal het zelf geschreven doopliedje en moeder Stella dankt voor al dit prachtige warme eerbetoon Tot slot defileren de aanwezigen langs de nog steeds geopende kist – te midden van een bloemenzee – op het liturgisch centrum.
Uit de luidsprekers klinken steeds weer zingende kinderstemmen : “vlieg adelaar vlieg “ De beamer zorgt nu, na veel toepasselijke plaatjes, voor een rustige foto van een blauwe lucht met witte wolken.
In besloten kring wordt afscheid genomen en onder klokgelui wordt Ilja Bikri door vrienden – op de schouders – naar de wachtende witte auto gedragen.
Als het klokgelui verstomt, is de witte wagen al ter hoogte van de rotonde, op weg naar Schollevaar.
Ik sluit de kerkdeuren en op het liturgisch centrum vind ik één afgebroken bloem, die ik in een vaasje bij het drieluik van de kruisiging zet.
Die jeugd van tegenwoordig……, er zijn leeftijdgenoten die dan meewarig het hoofd schudden, maar ik geloof nu weer in de, tieners, de twintig- en de dertigers!
Arjan Huiskamp,
Vrijwilliger in Open Hof
Zo ontroerend, zo roerend,
Zo warm, dat ik er kippenvel van krijg.
Laat deze warmte en toewijding allen tot steun zijn !!
Die warmte klinkt ook in jouw woorden door,
Arjan….
Via deze weg wens ik de ouders, de grootouders, de zus en alle vrienden van
Ilja veel sterkte toe, en ik hoop dat zij
bij elkaar steun en troost zullen vinden.
ik weet niets te zeggen…zo mooi…en zo waar!!!
Beste Arjan,
Wat mooi omschreven!
Op de dag zelf was ik te druk met de organisatie (Sereen Uitvaart).
Maar als ik dit dan weer zo nalees…..
Dank voor het delen!
Hartelijke groet,
Marina Grabner
Dit moet enerverend voor je zijn geweest en je hebt dit goed kunnen verwoorden.
Je geloof in de jeugdigen, spreekt mij zeer aan.
Heel mooi geschreven Arjan,na ons gesprekje en dan deze column kan ik inderdaad aanvoelen wat een indruk dit afscheid op je gemaakt heeft.
Narda.
Mooi geschreven Arjan. Je voelt de liefde erdoorheen.
Maar wat een verdriet, nu en voor de rest van het leven van de familie. Onvoorstelbaar moet het zijn om zo afscheid te moeten nemen van je kind.
Weet dat de Open Hof echt een open hof is en open staat voor iedereen om even terug te denken, even een kaarsje aan te steken, even stil te zijn.
Mooi beschreven Arjan! Die ene bloem is eigenlijk ook wel weer symbolisch…
Het was inderdaad een zeer indrukwekkende gedenkdienst van mijn oude klasgenoot van de middelbare school in onze Open Hof. Heel persoonlijk en ontzettend mooi gedaan door het gezin van Ilja. Onvergetelijk!
Vanochtend probeerde ik de tekst van “Vlieg, adelaar, vlieg” op te zoeken (ik heb het vaak in mijn hoofd), toen ik op deze pagina uitkwam. Wat heeft u prachtig geschreven over afgelopen dinsdag.
Tranen vloeien weer, van verdriet maar ook van intens geluk vanwege de zielswarmte die er van zovelen uitging.
Dank aan u en aan al die mensen die deze dag gemaakt hebben om nooit meer te vergeten.